ลูกสาวบรรจุเป็นพยาบาล คาดว่าทั่วประเทศคงเหมือนกัน ตอนแรกสสจ.บอกว่าไม่มีทุนให้แล้ว ต่อมาลูกเรียนไปได้ 2 ปี กลับมาฝึกงานที่วพบ.กลับเรียกตัวไปเซนต์สัญญาใหม่ และจะบรรจุให้ และถ้าบรรจุให้ไม่ได้ภายใน 180 วัน สามารถลาออกโดยไม่ต้องใช้ทุนได้ มีเพื่อน ๆ ลูกหลายคนที่ลาออกไปยังคงต้องใช้ทุนอยู่ ส่วนคนที่ไม่ได้ลาออก ทาง สสจ.ก็แจ้งว่า ถ้าบรรจุ จะพูดคุยปรึกษากันว่าจะทดระยะเวลาตอนเป็นลูกจ้างชั่วคราวให้ แต่ในความเป็นจริง เมื่อลูกได้บรรจุในปี 2552 (จบมาทำงานปี2547 รวมทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวมาก 5 ปี) กลับเป็นว่า เงินเดือนลดลงมาจากเงินเดือนเป็นหมื่น เหลือ 7 พันกว่าบาท และเริ่มนับเวลาทำงานใหม่ ...เมื่อถึงปีนี้ 2556 ลูกทำงานได้ 9 ปี เพิ่งได้ทำประเมินเพื่อเลื่อนเป็นชำนาญการ ทั้ง ๆ ที่ควรจะได้ทำประเมินเพื่อขอรับเงินประจำตำแหน่งได้แล้ว...มันช่างไม่มีความยุติธรรมเลยจริง ๆ สภาพยาบาลควรที่จะเห็นความยากของการทำงานบ้าง หรือว่าคุณเป็นสภาพยาบาลแบบไม่เคยคิดถึงความลำบากของพยาบาลทั้ง ๆ ที่คุณก็เคยผ่านการเป็นพยาบาล หรือคุณเป็นบริหารแล้ว คนรุ่นหลังจะอย่างไรก็ช่าง ช่วยกันหน่อย เงินเดือนนะควรปรับได้แล้ว ควรให้กำลังใจกันด้วย เราเข้าใจนะงานพยาบาลเป็นงานที่หนัก คนที่ต้องรับผิดชอบดูแลรักษาคนไข้ให้มีชีวิตอยู่รอดในโลก แต่นี่ ก.พ. เอาเปรียบ กระทรวงอื่นๆ ปรับกันหมด แต่กระทรวงสาธารณสุขไม่ปรับเงินเดือน พวกคุณอย่าพูดนะว่าไม่พอใจก็ลาออก เราเข้าใจแต่เราก็เห็นใจพยาบาลทุกคน บางครั้งเราไปร.พ. เราเห็นพยาบาลไม่ยิ้ม เราเข้าใจนะ แต่คนทั่วไปไม่เข้าใจ บางคนต้องฝืนยิ้มน่าสงสารมาก ๆ ทั้ง ๆที่พยาบาลแต่ละคนก็มีภาระมากมาย ปรับเงินเดือนรุ่นเก่าได้แล้วอย่าเอาเปรียบกันนักเลย พยาบาลที่ไปเดินเรียกร้องสิทธิเค้า ๆ ก็ไม่ได้ทิ้งหน้าที่ เค้าไปตอนเค้าออกเวรกันทั้งนั้น คุณอย่าเป็นสภาพยาบาลอย่างเดียวแต่ควรลงไปดูแลความลำบากของคนทำงานบ้าง