ความมีคุณค่า มิใช่อยู่ที่ใครเรียนเก่ง เข้าคณะดี ได้คะแนนสูงไม่ มิได้วัดกันเลยว่าใครเรียนอะไร ทำงานอะไร อย่ามาสร้างความแตกแยกกันอีกเลย คนเราจะดี มีเกียรติ ได้รับการยกย่อง เป็นที่น่านับถือหรือไม่ ล้วนอยู่ที่พฤติกรรมการแสดงออก ความมี EQ ความเมตตา กรุณา  เสียสละ อุทิศตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน ไม่คิดว่าคือเขาคือเรา แพทย์เก่งกว่าพยาบาลก็ใช่ที่ พยาบาลเก่งกว่าแพทย์ก็ใช่ที่ มิได้บ่งบอกว่าใครเก่งกว่าใคร อยู่ที่ได้ทำหน้าที่ของตนเองดีแล้วหรือไม่ การทำหน้าที่ที่ดีมิใช่ให้ตนเองตัดสินใจ แต่หากอยู่ที่ผู้คนรอบข้างมอง  ผมทำงานมาตลอดชีวิตอายุราชการก็มากพอแล้ว เห็นโลกมาก็มาก แต่ก่อนเราทำงานช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันมาตลอด รับราชการมาตั้งแต่เงินเดือน 2700  บาท ไม่มีค่าเวร หรือค่าอะไรเลย เราอยู่กันแบบพี่แบบน้อง ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แต่มาระยะ 4 - 5 ปีที่ผ่านมาต้องยอมรับว่าระบบทุนนิยมเข้ามามีบทบาทอย่างสูง ทำให้ผู้ที่ได้ชื่อว่าข้าราชการ เข้ามาเพื่อตักตวงผลประโยชน์ของประชาชนไปกันมาก แต่ไม่เห็นมีใครมีความสุขเพราะมีเงินมาก ชีวิตผมมีแต่เงินเดือน แต่ชีวิตหาเดือดร้อนไม่ ลองมองออกไปดูประชาชนที่เป็นนายของพวกท่านเค้าไม่มีอาชีพที่มีรายได้มากมายแถมต้องหาเงินส่งลูกๆเรียนอาจมีพวกท่านอยู่ด้วย เหนื่อยแทบตายแต่เขาเหล่านั้นทำไมมีความสุข อย่ามาเปิดประเด็นเพื่อสร้างความแตกแยกซึ่งกันและกันอีกเลย อย่าเอาวิชาชีพ การเรียนมากหรือน้อยมาเทียบกันเพราะมันคนละฐานกันเพราะถ้าเทียบระดับการศึกษาผมก็พบว่าทุกคนการศึกษาก็ระดับปริญญาตรีเท่ากันหมด ส่วนใครจะเรียนต่อก็ถือเป็นโอกาสในการพัฒนาของแต่ละคน ใครจะเรียน 4 ปี 5 ปี 6 ปี ก็วุฒิปริญญาตรีเหมือนกันอย่ามากระทบกระทั่งในเรื่องการศึกษาเพราะจะสร้างความแตกแยกมากขึ้น ซึ่งคนที่มีอารณม์ย่อมจะตอบโต้กันไม่รู้จักจบสิ้น ไม่มีใครเก่งกว่าใคร หรือใครใหญ่กว่าใคร ยิ่งเรามองออกไปนอกกระทรวงของเราแล้วเราจะพบว่าเราตัวแค่นิดเดียว ถ้าเทียบกับนายอำเภอ ปลัดอาวุโส นายตำรวจ ครู  อบต กำนัน ผู้ใหญ่บ้านฯ เราก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของสังคม พยายามทำความดีกันให้มากๆนะครับ เพราะท้ายที่สุดเราก็จะจากโลกนี้ไปด้วยตัวเปล่า คงเหลือแต่คุณงามความดี ที่หลงเหลือไว้ให้คนเค้ากล่าวถึง จงทำความดีกันนะครับ