ท่าผู้ใหญ่เอาใจแต่หมอๆ อยากรู้นักว่าจิตใจทำด้วยอะไรถึงไม่สงสารพยาบาลบ้างคุณพยาบาลที่ไม้บรรจุแต่ต้องทำงานที่เปลี่ยวดันดาร ทำงานต้องให้เป็นทุกอย่าง ตั้งแต่ ชันสูตร รังสี  ไม่มี จนท.ไม่มีใคร เห็นใจ  รพ.ใกล้เมืองได้เบี้ยกันดารของมหาดไทย รพ. นี้ไกลกว่าอีก1เท่าไม่ได้เบี้ยกันดารด้วยเหตุผลที่ว่าใกล้กับตัวอำเภอ เป็นงัยมีใคร สนใจใยดี บ้างไหมทั้งที่การเดินทางแสนยากลำบาก รถโดยสารมีเพียงวันละ 3 เที่ยว ๆสุดท้าย จากตัวเมืองเวลา 14.30 น.ถ้าพลาด ต้องโบกรถไปทำงานหรือ ลา 1วันเพื่อเดินทาง วันรุ่งขึ้น ยังมีแบบนี้อีกหรือประเทศไทย มีค่ะมีแน่นอนและมีมานานแล้วด้วยและคงต้องเป็นแบบนี้อีกต่อไปถ้ายังไม่มีใครสนใจแบบนี้อ้อลืมบอกคะว่า ถ้าเดินทางมาถึงแล้ว ถ้าไม่มีแพขนานยนต์ ต้องรออีกเป็นชั่ววโมงๆ เนี่ยที่นี่เป็นแบบนี้ แล้วก็ไม่มีใครอยากมาอยู่แล้วคนที่อยู่ๆกันมาอยู่เพราะอะไรถ้าเขาเหล่านี้ไม่ได้อยู่ด้วยใจ น่าสงสารมาก พยาบาลน่ะ แล้วถ้ามีคนไข้ต้องส่งต่อในเมือง พยาบาลต้องไปไม่เลือกเวลา ท่าคิดดูระยะทาง ลักษณะทาง  กาลเวลา  ผู้ป่วยคนไข้จะเป็นอย่างไร กว่าจะถึงที่หมาย ถ้าเป็นญาติของพวกเราละค่ะ รู้สึอ อย่างไร บางที่ผู้ป่วยถ้าถึงรพ.ในเมืองถึงมือหมอก่อนนหน้านี้ 5 นาที่ 10 นาที อาจจะรอด แต่ต้องรอแพขนานยนต์ อีก30 - 60นาที เป็นอย่างไรล่ะค่ะ  บางที่เดินทางได้เพียงครึ่งทางต้องกลับค่ะ เสียชีวิตเสียแล้ว มันน่าเศร้ามั้ยค่ะ ประเทศไทย ทั่งที่ไม่ไกลจาก กทม.เท่าไรนัก

ขนาดเภสัชจบมาปีกว่าแล้วยังไม่ได้บรรจุเลยและปีต่อไปก็คงไม่มีบรรจุ พยาบาลยังจะหวังอีกเหรอ

แต่อย่าลืมนะค่ะว่าเภสัชไม่ได้อยู่ดูแลกับคนไข้ตลอด24ชั่วโมงและเสี่ยงกับโรคต่างๆมากมายหัตการต่างๆก็

เสี่ยงกับโรคเราเป็นพยาบาลก็ไม่เคยคิดจะไปว่าหรือก้าวก่ายคุณเภสัชเหมือนกันเราเพียงต้องการเรียกร้องสิทธฺของเราบ้างเท่าเองเราควรเห็นใจกันมากกว่าที่จะมาแสดงความคิดแบบนี้นะค่ะเพราะยังไงเราก็ทำงานเพื่อคนไข้เหมือนกัน

วิชาชีพอื่นบรรจุให้แต่ทำไมถึงไม่บรรจุพยาบาล

ไม่น่าแปลกหรอกค่ะ ที่พยาบาลจบใหม่ในปัจจุบันจะไปทำงานใน รพ. เอกชนเพราะอะไรหละค่ะ อย่างน้อยก็ไม่ต้องมาอยู่ในที่ทุรกันดาร เดินทางสะดวกกว่า งานอาจจะน้อยกว่าด้วยซ้ำ เราะมีคนไข้ ก็โทรให้หมอมาตรวจหัตถการก็ให้หมอมาทำ ยาก็ให้เภสัชจ่าย แต่รัฐบาลชุมชน พยาบาลทำเองทุกอย่าง ทั้งตรวจ หัตถการ จ่ายยา พยาบาลได้ค่าเวรบ่ายดึกแค่ 200 ทำเองทุกอย่าง แพทย์มีแค่รับรายงานทางโทรศัพท์ สั่งการ ถ้าหนักหน่อยก็ขึ้นมาดูค่าเวรมากกว่าเป็นไหนๆ ดิฉันก็เป็นนักเรียนทุนคนหนึ่งที่กลับมาทำงานใน สสจ.แห่งหนึ่งทางภาดกลางตะวันตกจบปีการศึกษา 2548อยู่ในที่ทุรกันดารไม่เคยมีโบนัส ทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่ตรวจคนไข้ X-ray(เพราะไม่มี จนท)เจาะLab สสจ. ไม่เคยที่จะมาสนใจเคยใช้คำพูดที่ว่าถ้าไม่อยากทำก็กลับไปอยู่จังหวัดอื่นก็ได้เพราะว่ามาเอาทุนคนละจังหวัดกับบ้านเกิด ที่มาเพราะพ่อแม่หวังเหลือเกินว่าวันหนึ่งลูกจะได้ใส่ชุดสีขาวในเครื่องแบบราชการสิ่งที่ทำได้ คือ ทนและ อดทน

โอ้โฮ   เห็นใจคุณความเห็นที่ 11 จังเลย    เอาจริงเลยงานนี้     คงอดทนและหงุดหงิดกับผู้ใหญ่พอสมควร      ท่านที่เกี่ยวข้องช่วยด้วยเถอะ      จะชี้แจงหรือทุ่มทุนช่วยก็ว่ากันไป      ผอ.ตอบแทนได้ไหม     ดำเนินการด่วน

นั่นสิค่ะ คนรอก็ได้แต่รอ

ส่วนคนที่ได้ ก็มีแต่ได้ ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักแบ่งปัน

คนที่เหนื่อย ก็เหนื่อยมันยังงั้น

คนที่สบายก็สบาย

เมื่อไหร่สังคมนี้จะมีคนมาเห็นใจ

แพทย์ขาดแคลน ให้บรรจุ

พยาบาลจบใหม่ก็รอไป ถึงแม้จะเป็นอาชีพที่ขาดแคลน

เข้าใจว่าหมอเรียนมามากกว่า

อย่างน้อยก็เพื่อมนุษยธรรม

กพ. กับ กระทรวงสาธารณสุข น่าจะมีความคิดเห็นร่วมกันนะค่ะ

แล้วชี้แจงสิว่า ทำไมถึงบรรจุไม่ได้

หรือต้องรอ รอเพราะอะไร ไม่ใช่

ให้เราลูกจ้างชั่วคราว

รออย่างไม่มีจุดหมาย ไร้ร่องลอย

ถ้าคุณมีคนรู้จัก ลูกหลาน อยากรู้เหมือนกันว่า

คนในกระทรวงจะหาทางให้บรรจุไหม

ผิดกับคนที่ไม่มีเส้นสาย

นี่เค้าจะผลิตพยาบาลอีก 3 หมื่นกว่าคน จะเอาตำแหน่งที่ไหน ให้ล่ะคะ

เห็นใจคุณพยาบาลมากถึงมากที่สุด อยากจะช่วยจัง แต่ตัวเองยังเอาตัวเองไม่รอดเลยได้แต่ภาวนา ว่าโลกนี้  ยงมีควมยุติธรรมเหลือ อยู่ไหม นอกจากขอวิงวอนจากมนุษย์ เลย ขอทั้งหมดสิ่งศักดิ์ทั้งหลาย ได้โปรดช่วย ดลบรรดาลให้พยาบาลได้ปลดแอกเสียที่เถิด สาธุ เห็นใจกันบ้างเถิด พยาบาลเรียนน้อย จึง ซื่อสัตย์ มีความเข้าใจเห็นใจ ผ่อนปรนให้ จุดนี้เองจึงเป็นสิ่งที่คนเรียนมากมองไม่เห็น  แล้วไม่เข้าใจเลยทำไมจะต้องให้เขามาเป็นเจ้านายด้วยก็ไม่รู้ คุณพยาบาลที่อาวุโส และเรียนมากทำไมจึงไม่ให้มาเป็นเจ้านายของพยาบาล พยาบาลบางคนเฝ้าพเน้าพนอแต่แพทย์ไม่สนใจพยาบาลด้วยกันนี่ละจุดอ่อนที่ให้เค้าโจมตี แล้วเมือไรจะเจริญเสียที่

ทำงานมา3 ปี ที่โรงพยาบาลชุมชนชายแดน ไทย-พม่าห่างไกลจากตัวเมือง 200กว่า กม.เรียนจบและกลับมาทำงานที่จังหวัดกาญจนบุรีด้วยใจสำนึกรักบ้านเกิด ทั้งที่ไม่รู้จักใครซักคนที่นี่ ในขณะที่เพื่อนส่วนใหญ่เลือกทำงาน รพ.เอกชน หรือ รพ.รัฐบาลที่จังหวัดอื่น ที่ให้เงินสูงกว่า พ่อแม่ก็ไม่ค่อยเห็นด้วยที่มาทำงานไกลบ้าน เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยในการเดินทางของลูก แต่ดิฉันก็ได้แต่บอกครอบครัวอยู่เสมอว่าอยู่ที่นี่สบายดีไม่ต้องเป็นห่วง แต่ใจจริงของดิฉันทุกครั้งที่เดินทางไม่ว่าจะรถโดยสาร หรือ การ Refer คนไข้ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะไม่กลัวการเกิดอุบัติเหตุเลยสักครั้ง หากใครเคยมาที่เมืองชายแดนแห่งนี้คงจะรู้ดีว่าทางนั้นอันตรายมากแค่ไหน Refer คนไข้ ไปกลับเกือบ 8ชม.น้องจบใหม่ก็ไม่มีใครอยากมาทำงานที่นี่ แม้แต่คนพื้นที่เอง เขาเรียนจบยังไม่กลับมาทำงานที่บ้านเกิดของเขาเองเลย จนเริ่มเกิดคำถามขึ้นมาในใจว่าทุกวันนี้เราเสียสละเพื่อใคร แล้วมีใครหรือผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้องเห็นความสำคัญของพวกเรากันบ้างไหม?

ทุกวันนี้รอคอยการบรรจุเป็นข้าราชการเพื่ออยากให้พ่อแม่ได้มีการรักษาตัวที่ดีขึ้น ได้นอนห้องพิเศษ เวลาเจ็บป่วยทุกวันนี้ก็ยังใช้บัตรทองเหมือนเดิม ในขณะที่ลูกเป็นพยาบาลก็ยังต้องจ่ายค่าประกันสังคมทุกๆเดือนไม่มีเงินประจำตำแหน่ง ไม่ว่าจะทำงานแผนกไหนก็ได้ค่าวิชาชีพแค่1000บาท นี่หรือสิ่งที่เราได้รับจากการเสียสละของพวกเรา แล้วเราจะต้องทนอีกนานแค่ไหน?

รอมา3ปี ยังไม่มีวี่แววการบรรจุ หากจะไม่บรรจุให้เราก็บอกมาเลย จะได้ไม่ต้องรอให้เสียเวลา จะได้ต้องมัวมาเสียสละอยู่อย่างนี้........มันก็เสียเวลา

รู้สึกว่า สสจ.กาญจนบุรี คงมีลูกจ้างชั่วคราวรอการบรรจุหลายคน ที่สำคัญ คงอัดอั้นตันใจกันน่าดู ยังไงก็เอาใจช่วยให้บรรจุไวๆ ยังไงผู้ใหญ่หลายๆฝ่าย ช่วยน้องๆหน่อยนะค่ะ ให้มีคนทำงานในกระทรวง ดีกว่าที่ พยาบาลจะลาออกไปทำงานที่จังหวัดอื่น เมื่อนั้น ท่านจะเดือดร้อน

แต่ถึงอย่างไรพยาบาลกาญจนบุรีรักกันทุกคนค่ะ รักในวิชาชีพ รักในศักดิ์ศรี  รักแพทย์ที่ทำงานด้วยหัวใจของความเป็นมนุย์ ไม่ใช่ทำงานด้วยเงิน ค่ะ

เอ๋จามีน้องๆเราอยู่ด้วยนะเนี่ย น้องเราก็ทำงานอยู่กาญจนบุรีเยอะเลยตั้งหลายคน อิอิพี่เอาใจช่วยนะ เพราะพี่ก็ยังไม่ได้บรรจุเช่นกัน อยุยา น่าเบื่อมากกคร๊าบบบบ

ถ้าทุกวันนี้ไม่มีการบรรจุก็บอกเรามาเลยดีกว่า หลอกให้เรารอโดยไม่มีจุดหมายและอนาคต   ถ้าไม่บรรจุก็ควรมีสวัสดิการที่ดีกว่านี้หน่อย อาชีพพยาบาลใครต่างก็บอกว่ามีเกียรติ แต่ท่านผู้ใหญ่ใหนค่าเราเป็นเพียงแค่ลูกจ้าง ซ้ำยังเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวด้วยซ้ำไป เจ้าหน้าที่จุดอื่นใน รพ.เขายังได้บรรจุ เช่นการเงิน บัญชี คนงาน แต่พยาบาลเป็นแค่ลูกจ้าง เราคงเรียนมาน้อยไปใช่ไหม ถึงเป็นได้แค่นี้ ต่อไปนี้ก็อย่าผลิตพยาบาลเลยถ้าคุณผลิตเรามาแล้วทำให้อนาคตของเรามืดมนมองไม่เห็นอนาคตของตนเองอย่างนี้

วันนี้ (19 ม.ค.) นายมานิต นพอมรบดี รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข กล่าวว่าปัญหาขาดแคลนพยาบาลในประเทศไทย กำลังเข้าสู่ขั้นวิกฤต

มีพยาบาลลาออกจากระบบราชการ ประมาณ 3,000 คนต่อปี สาเหตุจากภาระงานสูงแต่ค่าตอบแทนต่ำ ขาดสวัสดิการและแรงจูงใจให้ปฏิบัติงาน และยังพบว่าพยาบาลจบใหม่จากวิทยาลัยพยาบาลของกระทรวงสาธารณสุข ปีละประมาณ 2,500 คน ครึ่งหนึ่งหรือประมาณ 1,200 คน  ไม่ทำงานในโรงพยาบาลรัฐ เนื่องจากได้เป็นเพียงลูกจ้างไม่ได้บรรจุเป็นข้าราชการ จึงไม่ได้รับสิทธิสวัสดิการต่างๆ ทำให้ขณะนี้จำนวนพยาบาลจบใหม่ที่จะทดแทนพยาบาลที่ลาออกไป อยู่ในสถานะติดลบปีละกว่า 2,000 คน  

นายมานิต กล่าวอีกว่า ไทยมีพยาบาลวิชาชีพในระบบ 105,398  คน 

ขณะที่มีผู้ใช้บริการเป็นผู้ป่วยนอกเกือบ 40 ล้านคน  มีผู้ป่วยที่มีอาการหนักต้องนอนโรงพยาบาล  9  ล้านกว่าคน  เมื่อคำนวณความต้องการพยาบาลวิชาชีพ เพื่อรองรับบริการสุขภาพที่เพิ่มขึ้น  จะต้องมีพยาบาลทั้งหมด 130,000 คน ยังขาดอีกประมาณ 24,000 คน  กระทรวงสาธารณสุขจึงเร่งแก้ปัญหา โดยวางแนวทางเบื้องต้นไว้ 4 ข้อ คือ ขอสำนักก.พ.บรรจุพยาบาลจำนวน 12,500 คน ที่เป็นลูกจ้างอยู่ปัจจุบัน 10,000 คน และที่กำลังจะจบในเดือนมีนาคม 2552 อีก 2,500 คน รวมทั้งเปลี่ยนสายงานข้าราชการที่มีวุฒิการศึกษาพยาบาล อีก 3,000 คน ปรับเกณฑ์การจ่ายค่าตอบแทนให้สูงขึ้นและขยายโอกาสความก้าวหน้า สนับสนุนการเรียนต่อระดับปริญญาโท-เอก การศึกษาดูงานเพื่อเพิ่มศักยภาพให้สูงขึ้น และผลิตผู้ช่วยพยาบาลหลักสูตร 1 ปี เพิ่มปีละประมาณ 1,000 คน เริ่มผลิตตั้งแต่ปี 2551

ลองคำนวณดูนะครับอัตราพยาบาลข้าราชการจะว่างปีละ 3 พัน เด็กจบใหม่เข้าทำงานที่รัฐ 1300 คนแต่ยังไม่ได้บรรจุเลย ผมจบปี 50 มีรุ่นพี่ปี 48-49 และรุ่นน้แงปี 51 อีกที่ยังไม่บรรจุอีกเพียบเลย น้องว่าจริงไหมครับ

อยากทราบว่าความหมายของพยาบาลที่เป็นลูกจ้างชั่วคราวเนี่ยรวมถึงพยาบาลที่จบจากมหาวิทยาลัยที่ไม่ใช่นักเรียนทุนด้วยหรือเปล่าคะ หนูทำงานในร.พ ชุมชนมาเกือบ 4 ปีแล้วค่ะ รอบรรจุอยู่เหมือนกันเห็นใจหนูด้วยนะคะ

เราก็เบื่อเหมือนกัน งานก็หนักเงินก็น้อย  แถมยังถูกเอาเปรียบจากหัวหน้าและป้าๆที่ร่วมงานอีกต่างหาก ที่ทำงานเรามีแต่คนเป็นหัวหน้าทั้งนั้น ขึ้นแต่เวรเช้าทั้งนั้นหยุดทุกวันหยุดแต่เราสิเป็นควายขึ้นเวรอยู่ได้    ตารางเวร30 วันไม่มีวันหยุดสักวันเลย โอกาสบรรจุเหรออย่าถามเลย

คุณน้องๆ พยาบาลจบใหม่ทั้งหลายมีใครสนใจทำงานกับรพ.สังกัดกทมบ้าง

เช่น วชิรพยาบ าลเท่าทีอ่านมาช่างลำบากกันจังรักตัวเองกันบ้าง

ที่วชิรยังบรรจุเป็นข้าราชการแต่ก็มีข่าวว่าจะออกนอกระบบในอีกไม่นานนี้

แต่คิดว่าก็ยังดีกว่ารอบรรจุแบบไม่มีกำหนดบรรจุเสร็จแล้วค่อยหาทางขยับขยายก็ได้

ค่าเวรตอนนี้ บ่าย300 ดึก350 OT 8 ชั่วโมง1000 บาท สนใจก็ลองมาสมัคร

ตามหน้าเวบของ รพ. ขอให้โชดดีกันนะค่ะ

เธˆเธšเธžเธขเธฒเธšเธฒเธฅเธˆเธฒเธเธกเธซเธฒเธงเธดเธ—เธฅเธฑเธขเธ‚เธญเธ‡เธฃเธฑเธเธ—เธตเนˆเธกเธตเธŠเธทเนˆเธญเน€เธชเธตเธขเธ‡เนƒเธ™เธฃเธฐเธšเธšเธชเธฒเธ˜เธฒเธฃเธ“เธชเธธเธ‚ เธˆเธšเธกเธฒเธเน‰เธญเธชเธณเธ™เธถเธเธฃเธฑเธเธšเน‰เธฒเธ™เน€เธเธดเธ” เธˆเนˆเธฒเธขเน€เธ‡เธดเธ™เธŠเธ”เนƒเธŠเน‰เธ—เธธเธ™เนƒเธซเน‰เธกเธซเธฒเธงเธดเธ—เธขเธฒเธฅเธฑเธขเน€เธเธทเธญเธšเนเธชเธ™เธšเธฒเธ— เนเธฅเน‰เธงเธเน‰เธญเธกเธฒเธชเธกเธฑเธ„เธฃเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เธ‚เธญเธ‡เธฃเธž เธจเธนเธ™เธขเนŒเนƒเธ™เธˆเธฑเธ‡เธซเธงเธฑเธ”เธšเน‰เธฒเธ™เน€เธเธดเธ” เน€เธžเธทเนˆเธญเธžเนˆเธญ เนเธกเนˆ เธ—เธตเนˆเธญเธขเธฒเธเนƒเธซเน‰เน€เธฃเธฒเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เธญเธขเธธเนˆเนƒเธเธฅเน‰ เน† เธšเน‰เธฒเธ™ เนเธฅเน‰เธงเธเน‰เธญเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เธกเธฒเน€เธฃเธทเนˆเธญเธข เน† เน€เธเธทเธญเธšเธชเธญเธ‡เน€เธ”เธทเธญเธ™ เธกเธตเธเธฒเธฃเธ›เธเธกเธ™เธดเน€เธ—เธจเธ‚เธญเธ‡เธ—เธฒเธ‡ เธฃเธž เน€เธ„เน‰เธฒเธšเธญเธเธŠเธฑเธ”เน€เธฅเธขเธงเนˆเธฒเธเธฒเธฃเธšเธฃเธฃเธˆเธธเน€เธ›เน‡เธ™เธฃเธฒเธŠเธเธฒเธฃเธ•เน‰เธญเธ‡เธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธ—เธธเธ™เธเนˆเธญเธ™ เธ‹เธถเนˆเธ‡เธ–เน‰เธฒเน„เธฅเนˆเธ™เธฑเธšเธ”เธน เธ•เธฑเน‰เธ‡เนเธ•เนˆเธ›เธต 48 เธขเธฑเธ‡เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน„เธ”เน‰เธฃเธฑเธšเธเธฒเธฃเธšเธฃเธฃเธˆเธธเธชเธฑเธเธ„เธ™ เธฃเธนเน‰เธชเธถเธเน€เธชเธตเธขเนƒเธˆเธกเธฒเธ เน† เธ—เธตเนˆเน€เธ„เน‰เธฒเน„เธกเนˆเน€เธซเน‡เธ™เธ„เธงเธฒเธกเธชเธณเธ„เธฑเธเธ‚เธญเธ‡เน€เธ”เน‡เธเธกเธซเธฒเธงเธดเธ—เธขเธฒเธฅเธฑเธขเน€เธฅเธข เธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เธซเธ™เธฑเธเธกเธฒเธ เนƒเธ™เธซเธ™เธถเนˆเธ‡เน€เธ”เธทเธญเธ™เธกเธตเธงเธฑเธ™เธซเธขเธธเธ”เนเธ„เนˆเธงเธฑเธ™เธ—เธตเนˆเธฅเธ‡เน€เธงเธฃเธ”เธถเธเน€เธ—เนˆเธฒเธ™เธฑเน‰เธ™ เน„เธ”เน‰เธฃเธฑเธšเธเธฒเธฃเธเธดเธ™เนเธฃเธ‡เธˆเธฒเธเธžเธตเนˆ เน† เธ—เธตเนˆเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เธญเธขเธธเนˆเธเนˆเธญเธ™เธกเธฒเธ เนเธ•เนˆเธเน‰เธญเธ„เธดเธ”เธ›เธฅเธญเธšเนƒเธˆเธ•เธฑเธงเน€เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธ•เธฅเธญเธ”เน€เธงเธฅเธฒเธงเนˆเธฒเธ™เน‰เธญเธ‡เนƒเธซเธกเนˆเธเน‰เธญเน€เธ›เน‡เธ™เนเธšเธšเธ™เธตเน‰เนเธซเธฅเธฐ เนƒเธ„เธฃ เน† เธเน‰เธญเธ•เน‰เธญเธ‡เน‚เธ”เธ™ เน€เธ›เน‡เธ™เธ™เน‰เธญเธ‡เธเน‰เธญเธ•เน‰เธญเธ‡เธ—เธณเธ™เธฐ เธˆเธฐเน„เธ”เน‰เธ—เธณเน€เธ›เน‡เธ™ เธˆเธ™เน€เธงเธฅเธฒเธเน‰เธญเธœเนˆเธฒเธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธ‡เธ™เธถเธ‡เธเน‰เธญเน„เธกเนˆเน€เธซเน‡เธ™เธกเธตเนƒเธ„เธฃ (เธฃเธธเนˆเธ™เธžเธตเนˆ) เธกเธตเธ™เน‰เธณเนƒเธˆเธ–เธฒเธกเน€เธฅเธข เน‚เธ”เธขเน€เธ‰เธžเธฒเธฐเน€เธงเธฅเธฒเธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เธญเธดเธ™เธŠเธฒเธˆเธเน‰เธญเน€เธฃเธตเธขเธเนƒเธŠเน‰เนเธ•เนˆเน€เธฃเธฒเธ•เธฅเธญเธ” เธ—เธฑเน‰เธ‡เธ—เธตเนˆเธกเธตเธ„เธ™เธฃเนˆเธงเธกเธ—เธตเธกเน€เธ”เธตเธขเธงเธเธฑเธ™เธ™เธฑเนˆเธ‡เธˆเธดเธšเธเธฒเนเธŸ เนเธฅเธฐเธ™เธดเธ™เธ—เธฒเธŠเธฒเธงเธšเน‰เธฒเธ™เน„เธ›เธงเธฑเธ™ เน† เน€เธฃเธฒเธขเธฑเธ‡เธชเธ‡เธชเธฒเธฃเธ•เธฑเธงเน€เธญเธ‡เน€เธฅเธขเธงเนˆเธฒเธ—เธณเน„เธกเธ•เน‰เธญเธ‡เธกเธฒเน€เธˆเธญเน€เธซเธ•เธธเธเธฒเธฃเธ“เนŒเนเธขเนˆ เน† เนเธšเธšเธ™เธตเน‰ เธซเธฑเธงเธซเธ™เน‰เธฒเธเน‰เธญเธ—เธณเธญเธฐเน„เธฃเน„เธกเนˆเน„เธ”เน‰ เน€เธžเธฃเธฒเธฐเธ•เธฑเธงเน€เธญเธ‡เธเน‰เธญเธชเธšเธฒเธขเน€เธซเธกเธทเธญเธ™เธเธฑเธ™เธ™เธฑเนˆเธ‡เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธซเน‰เธญเธ‡เนเธญเธฃเนŒเธเธฑเธšเน€เธญเธเธชเธฒเธฃเนƒเธ™เธซเน‰เธญเธ‡ เธญเธตเธเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เธกเธตเธเธฒเธฃเธฃเธฑเธšเธ„เธ™เน„เธ‚เน‰เธกเธฐเน€เธฃเน‡เธ‡เธกเธฒเนƒเธซเน‰เธ„เธตเน‚เธก เน€เธฃเธฒเธ‹เธถเนˆเธ‡เน€เธ›เน‡เธ™เธ™เน‰เธญเธ‡เนƒเธซเธกเนˆเธ„เธดเธ”เธงเนˆเธฒเธขเธฑเธ‡เน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธงเธฒเธกเธชเธฒเธกเธฒเธฃเธ–เธ—เธตเนˆเธˆเธฐเนƒเธซเน‰เน„เธ”เน‰เธ™เธฐ เน€เธžเธฃเธฒเธฐเธ•เน‰เธญเธ‡เน€เธฃเธตเธขเธ™เธกเธฒเธเนˆเธญเธ™เนƒเธŠเนˆเน„เธซเธก เน„เธกเนˆเน€เธฅเธขเธžเธตเนˆเน€เธ„เน‰เธฒเนƒเธซเน‰เน€เธฃเธฒเนƒเธซเน‰เน€เธ‰เธขเน€เธฅเธข เน€เธžเธฃเธฒเธฐเธญเธฐเน„เธฃเธซเธฃเธญ เน€เธžเธฃเธฒเธฐเน€เธ„เน‰เธฒเธ‚เธตเน‰เน€เธเธตเธขเธˆเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเธฅเธธเธเน„เธ›เน„เธซเธ™ เน€เธฃเธฒเธชเธดเธชเธ‡เธชเธฒเธฃเธ„เธ™เน„เธ‚เน‰เธ—เธตเนˆเธ•เน‰เธญเธ‡เธกเธฒเน„เธ”เน‰เธžเธขเธฒเธšเธฒเธฅเธ—เธตเนˆเน„เธกเนˆเธŠเธณเธ™เธฒเธ ( เธ‹เธถเนˆเธ‡เธ„เธ™เน„เธ‚เน‰เธเน‰เธญเธ„เธ‡เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰ ) TT

ปัจจุบันรุ่น 48 ก้อยังไม่ได้รับการบบรจุเลย

เวรกรรม!แล้วนี่เราจะอยากเข้าสู่บ่วงกรรมทำไม ต้องทนทำงานใช้ทุนตั้ง 4 ปี แถมยังไม่รู้อนาคตว่าได้ทำงานที่โรงพยาบาลไหน ได้ย้ายกลับบ้านหรือเปล่า แถมยังมีปัญหากับสสจ.อีก สสจ.ไม่สนใจนักเรียนทุนเลยหลังจากที่ได้เซ็นสัญญาทุนไปแล้ว ส่งมาเรียนก็ตั้งไกล จบไปทำงานเหมือนว่าจะได้ทำที่ไกลๆอีก ชีวิต เจ้าหน้าที่สสจ.บุรีรัมย์พูดไม่ดีเลย พูดอย่างขอไปที สู้เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลศูนย์บุรีรัมย์ก็ไม่ได้ เอาใจใส่นักเรียนทุนมากกว่า

หนูอยากทราบว่าตำแหน่งผู้ช่วยพยาบาลบรรจุเป็นข้าราชการไหมค่ะ

เรียนทุนสอบโควต้าได้ปี51จะได้บรรจุเป็นข้าราชการจริงหรือเปล่าค่ะและมีโอกาสได้บรรจุเป็นข้าราชการ