สงสัยไม่มีเงินจะจ่ายค่าตำแหน่งชำนาญการพิเศษมัง

ขนาดครู งบประมาณได้มาเพิ่มประมาณ 80% เอาไปเป็นเงินประจำตำแหน่ง ที่เหลือค่อยไปพัฒนาเด็ก ค้างจ่ายกันเป็นปีแล้ว

พยาบาลขึ้นได้ ถ้าไม่ติดเรื่องเงิน กพ.เลยไม่ให้ขึ้น

ทุกคนก็อยากมีความก้าวหน้าทำไมครูมีเงินประจำตำแหน่งมากกว่าพยาบาลทั้งๆที่ทำงานไม่เสี่ยงไม่ต้องเดินเหทือนพยาบาลอย่างนี้เขาเรียกว่าเลือกปฎิบัติหรือเปล่า

ค่าตอบแทนนอกเวลาของแพทย์  นอกจากค่าเวรแล้วยังมีค่าราย case ๆ ละ 50 บาท  ซึ่งก็เป็นเหตุให้แพทย์มักจะนัดผู้ป่วยมานอกเวลาราชการ  โดยเฉพาะนัดมาในเวรของตัวเอง  การนัดก็มีทั้งนัดตรวจ CBC ซ้ำทุกวันติดต่อกัน 3-5 วันต่อ case  หรือนัดวัด BP ซ้า  นัดล้างแผล 3-7 วัน  นัดพ่นยา   ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมาเนี่ยะพอถึงเวลาตรวจคนไข้จริงๆ  ใช้เวลาไม่ถึง 1 นาที  และมีบางคนที่น่าเกลียดสุดๆคือ  เอาชื่อญาติของตัวเองมาขึ้นบัตรตรวจ  เพื่อให้นับ case  ก็มี  มันทุเรศมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ค่าตอบแทนแพทย์เพียงไม่กี่คนใน รพ.  แต่มี% สูงสุดถึง 80% ของงบประมาณทั้งหมด  นี่ยังไม่รวมถึง % ยาที่สั่งจ่ายให้คนไข้อีกนะ  สั่งใช้ยาทั้งๆที่ไม่จำเป็น  ทั้งๆที่มีผลข้างเคียงตามมาเยอะ  เพียงเพื่อให้ตัวเองได้ยอดสั่งจ่าย   ทำให้นึกถึงคำพูดของบิดาการแพทย์ไทยที่ท่านกล่าวว่า  ให้นึกถึงประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน  แล้วนี่อะไร  เสื่อมศรัทธากับวิชาชีพนี่มากๆ    ขออภัยกับแพทย์ที่ทำงานดีและมีจรรยาบรรณ   หมอดีก้อมีหมอไม่ดีมีเยอะกว่า  ไม่แปลกใจเลยที่ประชาชนจะมีการฟ้องร้องกันมากขึ้น  เพราะศรัทธามันมีน้อยลง  ทุกอย่างคือธุรกิจ  ผลประโยชน์  หรือท่านๆจะเถียงว่าไม่จริง

            ต้องการความก้าวหน้าทางวิชาชีพพยาบาลเหมือนกันค่ะ อยากพัฒนาตัวเอง  แต่ขาดขวัญ  กำลังใจ  เรียนต่อโทในสาขาอื่น  แต่ยังไม่รู้จะทำอะไรต่อ.........  แต่ความรู้ที่ได้ก็นำมาพัฒนางานได้เหมือนกันนะ.....  พรบ.สุขภาพที่จะออกมา คงสร้างขวัญ  กำลังใจ  แก่วิชาชีพอื่นได้ดีที่เดียว ทำให้ใครๆ ก็ไม่อยากให้ลูก หลานมาเรียน พยาบาลอีกแล้ว

น่าเห็นใจพวกเราชาวพยาบาลที่ทำงานอยู่ทุกที่ล้วนแล้วแต่ทำงานหนัก เราอยากมีความก้าวหน้าเหมือนวิชาชีพครู บ้างจะได้ไหม ฝันของพวกเราจะเป็นจริงไหม หรือจะได้แต่ฝัน  แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พยาบาลทุกคนนะค่ะสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กระผมเป็นคนหนึ่ง ที่หลงผิดที่ย่างก้าวเข้ามาสู่วิชาชีพพยาบาล เดิมมองว่าวิชาชีพนี้เป็นวิชาชีพที่มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีความมั่นคง ในหน้าที่การงาน แต่พอเข้ามสัมผัสจจิงๆ มันแย่มาก ความมันคงไม่มีเลย ไม่แตกต่างจากการทำงานในโรงงานดีๆนี่เอง เข้าเวร เช้า บ่าย ดึก เสียสละทุกอย่างแม้กระทั่งเวลาส่วนตัว ไปไหนก็ไม่ได้ สุดท้ายเป็นได้แค่ลูกจ้างชั่วคราว ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนักเรียนทุน  กระผมตั้งใจอ่านหนังสือ กว่าจะสอบเข้าได้ เรียนก็หนัก จบ 4 ปี ใช่ว่าจะได้เป็นพยาบาลเลย ต้องสอบรวมยอดเอาใบประกอบวิชาชีพ จากสภาการพยาบาลอีก ผมอดทนตั้งใจอ่านหนังสือ จนได้ใบประกอบวิชาชีพ พอมาทำงานก็ตั้งใจทำงาน เวลาส่วนตัวแทบไม่มี แต่รัฐบาลไม่เคยเหลียวแล พวกเราเลย สิ่งที่ผมทำมาตั้งแต่ตน สุดท้ายเป็นได้แค่ลูกจ้างชั่วคราว ทำงานช่วยเหลือสังคม ช่วยชีวิตคนอื่นมาก็เยอะ แต่พอพ่อ แม่เราเจ็บป่วย สวัสดิการค่ารักษาไรก็ไม่ได้ สู้กับวิชาชีพอื่นไม่ได้ ทหาร ตำรวจ  จบมาได้บรรจุเลย

ใครมีลูกมีหลาน อย่าส่งให้มาเรียนนะครับ อย่ามาเรียนเลย..........................................................ง

ถ้าการทำงานวิชาชีพพยาบาลยังเป็นอย่างนี้และค่าตอบแทนก็เป็นเหมือนเช่นปัจจุบัน   ต่อไปคงหาคนส่งลูกหลานเรียนพยาบาลไม่ได้  โดยเฉพาะลูกหลานของพยาบาลเองคงไม่มีใครส่งลูกเรียนแน่นอน ถ้าสมาคมพยาบาลยังคงไม่ดูแลให้ดีกว่านี้  ต่อไปอาชีพนี้ คงต้องยุบ

ดิฉันก็คิดว่าคงเป็นคนเป็นสุดท้ายและคนเดียวในครอบครัวที่จะเป็นพยาบาล ตั้งแต่มาทำงานเป็นพยาบาลรู้สึกว่าคิดผิดตั้งแต่แรก ทำให้เสียเวลา และไม่มีความก้าวหน้าในอาชีพ มีความรู้สึกเหมือนยามเฝ้าไข้ ไม่มีความปลอดภัยในการที่จะทำงานตอนกลางคืนที่ต้องออกจากบ้านแล้วเดินทางไปทำงานซึ่งความเสี่ยงสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา จึงไม่แนะนำให้คนที่รู้จักหรือคนในครอบครัวประกอบอาชีพนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่า งานหนัก เงินน้อย ความเสี่ยงสูง ไม่มีโอกาสก้าวหน้าในวิชาแม้แต่น้อย

ดิฉันในอดีตเป็นเด็กเรียนเก่ง แล้วเลือกเรียนวิชาชีพพยาบาล ทุกวันนี้อายุ 50 ปี บอกตัวเองว่าคิดผิด เรียนผิด อาชีพนี้ไม่น่าทำ เรียนหนัก รับผิดชอบมาก ทำงานผิดเวลา(ขึ้นกะ ) มีเวลาดูแลครอบครัวน้อย เสี่ยงติดเชื้อ กดดันจากผู้ป่วยและญาติ ค่าตอบแทนตำ ความก้าวหน้าน้อย (ซี 7 มา10 ปีแล้วเลื่อนระดับไม่ได้ต้องรอการชี้ตัวกับตำแหน่งซี 8 ที่มีน้อย)เพื่อผู้ร่วมชะตากรรมลงความเห็นกันว่า เพราะอะไรจึงเป็นเช่นนี้สรุปได้ว่า ผู้บริหารห่วย ไม่ต่อรองสิ่งที่ควรได้ บริหารงานล้มเหลว ทำลายขวัญกำลังใจผู้ปฏิบัติอย่างมาก ในอนาคตจะไม่มีคนเรียนอาชีพนี้ และคนที่มาเรียนก็คือไม่รู้จะเรียนอะไร หรือไม่มีที่ไป ข้อเสนอแนะ ดังนี้      

1. ให้ซี 7 ( ชำนาญการ ) ทำซี 8 ได้แบบครู  2. ออกจาก กพ. 3. เพิ่มค่าตอบแทนให้สมกับความเสียสละ                                                

เห็นด้วยค่ะเราทำให้วิชาชีพของเราเข้มแข็งกว่านี้กันเถอะค่ะ

เรามาช่วยกันคิดว่าเราจะเริ่มกันอย่างไรดี การที่มีพยาบาลออกมาเเสดงความคิดเห็นแบบนี้แสดงว่าเราก็ยังมีความหวังว่าอาชีพเรามันจะก้าวหน้ามีศักดิ์ศรีเหมือนชุดที่เราใส่ทุกวันนี้

ช่วยกันคิดนะคะว่าเราจะนับหนึ่งกันอย่างไร ไม่ต้องเราว่าส่วนกลางเค้าจะทำอย่างไร เราช่วยกันแสดงความคิดเห็นแบบนี้ก่อน หลายคนหลายความคิดและประสบการณ์ หนูคิดว่า ไม่มีอะไรที่พยาบาลทำไม่ได้

วิชาชีพพยาบาลก็เป็นพวกที่เช็ดขี้เช็ดเยี่ยว  คือคนรับใช้ดี ๆ นี้เองคะ  เพราะว่าจะทำ ซี 8-11 ก็ไม่ได้จะต้องให้หัวหน้างานก่อน  ไม่เหมือนพวกครู  ใครอยากสอบเป็นผ.อ . ก็สอบได้ถ้าคุณสมบัติถึง  พยาบาลต้องมีรุ่นพี่รุ่นน้อง  ที่รพ 3 จังหสัดชายแดนใต้  พวกหัวหน้าขี้เกียจทำงานก็สาย  แถมได้ 4-7 เปอร์เซนต์ก็บ่อย  พวกนาย ๆ หน้าโง่  คุณขาก็ช่วยตรวจสอบด่วนคะ

ใช่ค่ะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่หลงผิดมาเรียนพยาบาลทำงานมา30ปียังอยู่ที่ตำแหน่งพยาบาลวิชาชีพชำนาญการ เงินเดือนก็ตันแล้วตันอีก ส่วนเพื่อนรุ่นเดียวกันที่เขาเรียนครูเขาได้ครูชำนาญการพิเศษ(เงินประจำตำแหน่ง5600+5600)กันแล้ว บางคนได้เป็นผอ.ระดับเชี่ยวชาญ(เงินประจำตำแหน่ง9900+9900)แล้วก็มี ซึ่งดิฉันได้แค่3500เอง รู้สึกน้อยใจแทนวิชาชีพมากที่ไม่ถูกมองเห็นความสำคัญทั้งๆที่งานที่ทำก็หนังเสี่ยงกับโรคภัยไข้เจ็บด้วย ถ้าย้อนเวลากับไปได้จะไม่มาเรียนเลยพยาบาล ขนาดเพื่อนดิฉันที่เคยเรียนมาด้วยกันแบบถูๆไถๆเข้าเรียนบ้างไม่เข้าเรียนบ้าง แต่พอเขาไปเรียนครูเขาได้ซี8แล้ว ได้ข่าวว่าตอนนี้กำลังส่งซี9อยู่ เห็นอย่างนี้แล้วรู้สึกน้อยใจมาก นี่หรือข้าราชการไทย ไม่มีความเท่าเทียมกันเลยในวิชาชีพ หวังว่าใครที่คิดจะมาเรียนพยาบาลให้ถอนใจซะ เพราะปัจจุบันนอกจากจะไม่ก้าวหน้าในวิชาชีพแล้วจบออกไปยังได้เป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวแค่นั้น กว่าจะได้บรรจุก็นานแสนนาน...ขออณุโมทนาสำหรับวิชาชีพ

เห็นด้วยอย่างยิ่งสำหรับความคิดเห็นที่28 และ 29 พวกหัวหน้าขี้เกียจมาก มาสาย ไม่ทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดีสมกับคำว่าหัวหน้า และดิฉันก็มีเพื่อนเหมือนกันเขาเรียนคณะวิทย์ เอกเคมี แต่อยู่ดีๆ เขาก็ได้ทุนสควค. เรียนจบมาได้บรรจุเป็นครู ดิฉันจบมาก่อนเขาหนึ่งปีได้บบรุเป็นพยาบาลวิชาชีพ3 เขาจบช้ากว่าดิฉัน1ปี เพราะต้องไปเรียนวิชาชีพพครูเพิ่ม1ปี เชื่อไหม เขาบรรจุหลังแต่ได้เงินเดือนเยอะกว่า และตอนนี้ดิฉันอยู่แค่ซี7 ส่วนเขาได้ซี8แล้ว 3 ปี ตอนนี้กำลังทำซี 9อยู่เหมือนกัน เห็นเพื่อนแล้วรู้สึกอิจฉามากๆๆๆๆๆ ไม่นึกเลยว่าพยาบาลจะไม่มีความก้าวหน้าในวิชาชีพเลย ตอนนี้เลยมาเรียนครูที่รามด้วย หวังว่าอีกไม่กี่ปีข้างหน้าคงได้เป็นครูแน่นอน...ปล.จะไม่แนะนำให้ลูกศิษย์มาเรียนพยาบาลเลย

 ถ้าอยากก้าวหน้าต้องแก้กฎหมายใหม่แยกตัวเป็นอิสระเพราตอนนี้แพทย์ที่เห็นแก่ตัวปกครองเราอยู่แพทย์เขาเอาแต่พวกเขาแพทย์เห็นแก่ตัว(กว่าทุกอาชีพ)ให้สิทธิ์พวกมันมากเกินไปจนมันเสียนิสัยมาทำงานก็สายกลับก็เร็วเอาเปรียบคนอื่นแบแหน้าด้านๆ

ผอ.รพ.สมเด็จจ.กาฬสินธ์มาทำงานวันอังคารกลับบ่ายวันพฤหัสฯสัปดาห์ไหนหยุดเยอะถือโอกาสไม่มาเลย(แต่ไม่เขียนลา...อภิสิทธ์มาก)ไม่ปี2554นั่งทำงานที่บ้านไม่ขึ้นทำงานบนตึกไม่สนใจแก้ปัญหาให้รพ.มีคนเลวๆคอยส่งส่วยสสจ.ก็ไม่กล้าทำอะไรใครกล้าช่วยด้วยครับเผื่อรพ.สมเด็จจะได้เจริญกับเขาบ้างด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เข้ามาเพื่อต้องการความก้าวหน้าในวิชาชีพ กะจะเห็นข้อความที่บ่งบอกถึงความก้าวหน้าก็ยังไม่มี

สภาการพยาบาล ช่วยกรุณามาอ่านด้วย วิชาชีพพยาบาลตกต่ำเรื่อยๆ ขาดความภาคภูมิใจในวิชาชีพอย่างมาก(ประวัติศาสตร์บันทึกไว้บอกลูกหลาน)  รพ ชุมชน ขาดพยาบาลหนัก น้องๆขึ้นเวรหนักมาก เริ่มทยอยลาออก ไปเอกชน  เทวดา กพ . บรรจุให้น้องๆด้วย  และสร้างแรงจูงใจให้พยาบาลพัฒนาตนเองด้วย        ดิฉันเสนอขอให้พรรคการเมืองใดก็ได้พูดถึงความก้าวหน้าของวิชาชีพพยาบาลและสาธารณสุขที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรม ทีเถอะ ดิฉันคิดว่าทุกคนเทคะแนนให้ท่านแน่นอน เพราะต่อสู้ความก้าวหน้าวิชาชีพมานานเหลือเกินแล้ว

พูดไปก็เท่านั้น ไม่มีใครเห็นใจเรา

ดิฉันในอดีตเป็นเด็กเรียนเก่ง แล้วเลือกเรียนวิชาชีพพยาบาล ทุกวันนี้อายุ 53 ปี บอกตัวเองว่าคิดผิด เรียนผิด อาชีพนี้ไม่น่าทำ เรียนหนัก รับผิดชอบมาก ทำงานผิดเวลา(ขึ้นกะ ) มีเวลาดูแลครอบครัวน้อย เสี่ยงติดเชื้อ กดดันจากผู้ป่วยและญาติ ค่าตอบแทนตำ ความก้าวหน้าน้อย (ซี 7 มา18 ปีแล้วเลื่อนระดับไม่ได้ต้องรอการชี้ตัวกับตำแหน่งซี 8 ที่มีน้อย)เพื่อผู้ร่วมชะตากรรมลงความเห็นกันว่า เพราะอะไรจึงเป็นเช่นนี้สรุปได้ว่า ผู้บริหารห่วย ไม่ต่อรองสิ่งที่ควรได้ บริหารงานล้มเหลว ทำลายขวัญกำลังใจผู้ปฏิบัติอย่างมาก ในอนาคตจะไม่มีคนเรียนอาชีพนี้ และคนที่มาเรียนก็คือไม่รู้จะเรียนอะไร หรือไม่มีที่ไป แถมตอนนี้ยังให้ความสำคัญกับพยาบาลที่ไม่ต้องขึ้นเวร มากกว่าพยาบาลที่ต้องขึ้นเวร โถไม่ต้องขึ้นเวรไม่มีแรงจูงใจ ใคร ๆ ก็แย่งกันไปอยู่แล้วจ้า ต่อไปจะไม่มีพยาบาลอยู่เวรแล้ว จ้างชุดเหลืองเอาก็แล้วกัน เซ็งเป็ดแท้ ๆ ยิ่งเป็นหัวหน้างานไม่เห็นมีอะไรดี รับผิดชอบสารพัด ซี 7 เหมือนกันทั้งตึก น้องหรือพีห่างกันเกือบ 20 ปี ก็ซีเดียวกัน มีอาชีพไหนเป็นแบบนี้บ้าง ฮ่วยชมัด เดี๋ยวนี้แพทย์ก็ซีไหล จาก 8 ไป 9 ได้แล้ว โชคดีชมัด ทำงานราชการรับพิเศษก็ได้ซอง แถมเวลาราชการยังวิ่งทำรพ.เอกชนได้อี ทำบุญด้วยอะไรกันนะนี่ ข้อเสนอแนะ ดังนี้      

1. ให้ซี 7 ( ชำนาญการ ) ทำซี 8 ได้แบบครู  2. ออกจาก กพ. 3. เพิ่มค่าตอบแทนให้สมกับความเสียสละ   4 ควรรีบพิจารณาให้เร็ว ๆ โดยเฉพาะหน่วยงานพิเศษ (หวังว่าคงได้ก่อนเกษียณนะ นี่ก็ใกล้เกษียณแล้วจ้า)                          

ออกจาก กพ.กันเถอะ เขาไม่ได้เห็นใจเราเลย ขอให้ญาติพี่น้องเขาเป็นพยาบาลบ้างเถอะ

ไหนว่าจะพยายามให้หัวหน้าตึกได้ซี 8 ในเร็ว ๆ นี้ เหลือเวลาอีก 2 ปี คงไม่มีวาสนาแล้ว

เมื่อปีใหม่ไปเดินห้าง เจอหลานของพี่ที่ทำงาน ตอนดิฉันจบพยาบาลมาเขาเพิ่งเรียน ม4. แต่ตอนนี้เขาบอกว่าเขาได้ซี 8 มา 2 ปีแล้ว ทั้ง ๆ ที่เป็นครูรร.ในป่าแท้ๆ หันกลับมามองตัวเรา เป้น ซี 7 มา 18 ปี เกษียณก็คงยังไม่ได้ สำนักการพยาบาล หรื่อสภาพยาบาล ช่วยด้วย กพ.เขาไม่ช่วยเราหรอก อย่าไปอยู่กับเขาเลย

ถ้าจะเป็นพยาบาล ไปอยู่นอกเถอะ ถ้าอยู่เมืองไทยไม่มีความก้าวหน้า งานก็หนักกว่าอาชีพอื่น ๆ เสี่ยงติดโรคสารพัด ไปเป็นครูดีกว่า เดี๋ยวนี้ยิ่งนิยมให้เด็กศึกษาด้วยตนเอง ส่วนตัวเองก็มีเวลาทำซีเยอะดี วันหยุดก็เยอะ

รัฐบาลไม่สนใจวิชาชีพพยาบาล อย่าไปเลือกมัน ญาติมันป่วยไม่ต้องสนใจ

น่าเห็นใจทุกท่านค่ะ รวมทั้งตัวเองด้วยวิชาชีพพยาบาลถูกเหยียดหยามจากวิชาชีพอื่นอยู่แล้วดิฉันเจอถูกเหยียดหยามจากวิชาชีพเดียวกันแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน กีดกันความก้าวหน้าจากคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นหัวหน้างาน ทุกวันนี้ทำหน้าที่เพราะเห็นแก่คนไข้และภาระครอบครัวถ้าไม่มี 2 สิ่งนี้ดิฉันคงลาออกไปเป็นเกษตรกรเรียบร้อยแล้ว ยิ่งทำงานไปยิ่งเบื่อเงินเดือนขึ้นนิดเดียวใครเลียเก่งก็ได้ไปแต่ไอ้คนเลียเนี่ยเป็นคนทำงานเอาเปรียบเพื่อนมากที่สุด ดิฉันไม่มีกำลังใจในการทำงานเพราะมันไม่ยุติธรรม ทุกวันนี้อยู่มีกำลังใจเพราะลูกๆค่ะ....ถ้าเกิดใหม่ได้จะไม่ขอเกิดเป็นพยาบาล

ดิฉันอยู่โรงพยาบาลชุมชน อยากถามผู้เกี่ยวข้องหน่อย ไม่ว่าจะเป็น กพ. สำนักพยาบาล และสภาการพยาบาล  ทำไมหัวหน้ากลุ่มการพยาบาลได้ชำนาญการพิเศษ แล้วหัวหน้ากลุ่มเวชฯ จึงไม่ได้ชำนาญการพิเศษบ้าง  ในเมื่อโครงสร้างโรงพยาบาลชุมชนทั้งสองกลุ่มอยู่ในระดับเดียวกัน   สัดส่วนการทำงานโรงพยาบาลชุมชน   รักษาพยาบาล 50%       ส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรค 50%  ทำงานตากแดดตากลมอยู่ในชุมชนเหนื่อยแทบตาย OT ก็ไม่ได้ค่าเวรก็ไม่มี หรือกลัวว่าหัวหน้ากลุ่มเวชฯ จะตีเสมอหัวหน้ากลุ่มการฯล่ะคะ เป็นวิชาชีพพยาบาลเหมือนกันทำไม่ต้องกีดกันกันด้วย แทนที่จะช่วยกันส่งเสริมให้วิชาชีพทุกคนมีความก้าวหน้า กลับขัดขวางกันซะงั้น พอมีเปิดชี้ตัวชำนาญการพิเศษ รุ่นน้องจะไปสมัครสอบบ้างก็ไม่เซ็นต์ให้ บอกต้องให้รุ่นพี่ไปก่อน ถามหน่อยเถอะ รุ่นพี่บางคนห่วยแตก ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นชำนาญการพิเศษซักนิด ยังพยายามทั้งดันทั้งยันให้ได้ขึ้นไป  บริหารกันแบบนี้วิชาชีพนี้ถึงไม่ไปไหนซักที  สาธุ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  วิชาชีพพยาบาล